Meer bewustzijn dankzij de opleiding tot paarden coach

Meer bewustzijn dankzij de opleiding tot paarden coach

Vorig jaar deed ik de opleiding tot equine assistent coach. Dit houdt in dat je mensen coacht met paarden. Voordat ik aan deze opleiding begon, dacht ik dat ik voldoende geheeld was en al mijn blinde vlekken had ontdekt. Niets bleek minder waar. Deze opleiding schudde mij intens door elkaar. Ik leerde enorm veel en had geen betere opleiding kunnen bedenken om echt de diepte in te gaan. Om eigen thema’s zo aan te kijken en vanuit een zuivere, open houding mensen te kunnen gaan coachen. Inmiddels heb ik al een paar maanden mijn diploma. Ik slaagde met een dikke 8. Wie had dat ooit gedacht. Nu geniet ik van de maandelijkse retraites die ik organiseer, waarbij ik de kans heb heel veel mensen tegelijk te coachen met mijn lieve paard Nero. Nero doet het geweldig en vindt het ook erg leuk. Als je er ooit aan denkt om de opleiding tot paardencoach te volgen, dan raad ik je de Keulseweg aan. Het is een volledige opleiding waarbij we veel hebben geleerd over de psychologie van Jung en Maslow. We hebben systemisch leren werken en zijn getraind op overdracht en tegenoverdracht en voice dialogue. Dat laatste gaat over dat we allemaal meerdere subpersoonlijkheden hebben en bij de een is de pleaser sterker aanwezig dan de autonoom, maar dat betekent niet dat je hem niet hebt. Ik ben dankbaar voor dit leerjaar en zou deze opleiding zelfs aanraden aan iedereen die iets in de hulpverlening doet of wil doen, ook al wil je niet met paarden coachen.

EIND PRESENTATIE

Hieronder mijn eindpresentatie. Deze analyse over mijn ontwikkeling heb ik voor de klas gedaan. Het geeft mooi weer welke groei en inzichten ik heb gehad tijdens dit jaar.

5 feb 2024 ik loop naar binnen op de Keulseweg, de opleiding waarvoor ik me heb ingeschreven nadat ik zelf een prachtig inzicht had gehad van de paarden stond ik te popelen deze magie beter te leren kennen. Voor de eerste lesdag moesten we nog wat vragen invullen met als insteek bewustwording van de eventuele traumadelen die zich tijdens de opleiding nog konden manifesteren. Zelfverzekerd raffelde ik de vragen af met een standaardantwoord dat er niets meer met mij aan de hand was. Ik had inmiddels al wat jaren innerlijk werk erop zitten en daarnaast een NLP-opleiding afgerond. Ik was me bewust van mijn triggers en kon nu echt iemand anders gaan helpen!

Aangekomen op lesdag één keek ik eens goed om me heen naar de medestudenten en begon vervolgens uitgebreid iedereen te voorzien van een label. Ik herinner me nog goed dat ik mezelf ook nog een compliment gaf voor mijn uitstekende mensenkennis, al was niets van mijn labels nog bevestigd.

Deze illusie werd niet veel later in één keer om zeep geholpen toen Raymon begon met de eerste les en ons meteen leerde wat overdracht en tegenoverdracht is. WOW, wat een eyeopener. Ik had alle medeleerlingen ingekleurd en beoordeeld, in een hokje geplaatst en eigenlijk liepen ze allemaal 10-0 achter als het gaat om ze eerlijk te leren kennen. Ik was zo onder de indruk van de informatie over overdracht dat ik thuis meteen het boekje erover uitlas.

Overdracht en tegenoverdracht bleek mijn allergrootste uitdaging het afgelopen jaar, maar god, wat ben ik dankbaar dat ik heb geleerd wat dit is. De open houding is iets waarvan ik nu weet dat ik hem privé nooit had. Ik vond overal wat van en had alles al ingevuld maar riep dat wel over mezelf dat ik niet veroordeelde.

Ik kon discussies hebben met mensen, collega’s en vooral partners en dan denken "SNAP JE DAT ECHT NIET? JEZUS", en dan stiekem erachteraan denken "wat ben je dom".

NLP OPLEIDING

Ook na mijn NLP-opleiding, waarin je leert over het NLP-communicatiemodel en je filters, deed ik dit nog steeds.

Ik besef me nu hoe waardevol het is om een jaar consistent bezig te zijn geweest met het beoefenen van een open houding.

In het begin van de opleiding hield ik mij netjes aan de regels op school, maar zodra ik met mijn vriendinnen in gesprek was, droeg ik weer alle oplossingen aan. Mijn collega’s vertelde ik hoe het beter moest en mijn partner kon mijn partner niet zijn omdat ik vol in de overdracht zat.

Ik herinner me de eerste oefensessies nog waarin ik niets zei als een coachee me wat vroeg, maar dan toch na afloop nog even wilde laten weten dat we niet mogen duiden, of dat ik dan toch nog een kleine uitleg gaf over de paardentaal.

Ook herinner ik me nog een oefensessie met Kelly hier aan de Keulseweg waarin ze na de sessie vroeg hoe zou jij het doen. Ik liet geen kans voorbijgaan om, als het me gevraagd werd, mijn ongezouten oplossingen aan te dragen en ging helemaal los. Ik vertelde haar haarfijn hoe ik het dan zou hebben gedaan met de overtuiging dat wat ik toen aandroeg ook de enige oplossing was. Toen ik geconfronteerd werd tijdens het kringgesprek dat ik in de overdracht zat, verdedigde ik mezelf met de woorden: "Ze vroeg me hoe ik het zou doen! Anders had ik het nooit aangedragen." Maar jee, als ik iemand om hulp vraagt, dan ben ik daar.

Thuis had ik het afgelopen jaar een relatie die achteraf op alle mogelijke manieren niet zuiver was. Er was overdracht, maar er was ook gezien willen worden, er was angst om alleen te zijn, er was van alles behalve oprechte liefde.

 DE PLEASER

Hij had een pleaser, en die vond ik iets minder aantrekkelijk, dus ik dacht: dat fixt Fajah gewoon even, en besloot om tijdens onze romantische vakantie met de camper te gaan voorlezen uit "Ik en mijn Ikke". Toen hij het boek vervolgens niet begreep, kocht ik het luisterboek, wat ik de hele weg naar Spanje opnieuw afdraaide bij het hoofdstuk de pleaser. Ik hoor het me nog zeggen: "SNAP JE HET NU?"

Kosten wat kost wilde ik dat hij ophield met pleasen, want jezus, wat vond ik dat irritant. Ik had uren besteed aan het uitleggen en voorkauwen waar de pleaser kon zijn ontstaan en wat zijn rol in het hier en nu eventueel zou kunnen zijn. Het had allemaal weinig zin, en het pleasen zette voort.

WAAR KOMT DIE IRITATIE  VANDAAN

Ik onderzocht  waar mijn mega-irritatie vandaan kwam jegens de pleaser, en ja hoor. Ik had er zelf ook een. Ik had hem alleen een andere naam gegeven, namelijk de redder, klinkt net wat leuker! De irritatie ging over mezelf, want ja, als je een vinger naar de ander wijst, wijzen er drie naar jezelf.

TIJD

Ik had tijd nodig, tijd om te leren mijn mond te houden, niets in te willen vullen, en tijd om te helen wat ik nog te helen had, zodat ik niet op mijn handen hoefde te zitten, maar de behoefte voor invullen en voorkauwen zou verdwijnen.

Ik heb een turbulent leven en realiseer me steeds meer dat ik daar voor een groot deel zelf verantwoordelijk voor ben. Het afgelopen jaar was een tsunami, maar dankzij deze opleiding kon ik zien wat mijn eigen aandeel daarin was. De mate van introspectie die ik het afgelopen jaar heb toegepast overtreft die van de 20 jaar ervoor.

Zonder deze opleiding had ik mezelf de afgelopen maand niet afgevraagd waarom ik naast het runnen van twee bedrijven zonder personeel en een nieuw boek ook nog een theatertour had gepland. Gelukkig deed ik dit nu wel en stelde ik mezelf de vraag waarom. Waarom maak je het jezelf zo druk als je verlangen rust is? Waarom neem je altijd zoveel hooi op je vork? Ik ontdekte dat onder de rust, veiligheid als verlangen zat, en dat ik door mijn onveilige jeugd geen veiligheid ken en altijd op zoek ben naar veiligheid vanuit angst voor tekort en zo mijn agenda vol plan omdat ik de overtuiging had dat geld veiligheid bracht.

 

THEATER TOUR

Daarnaast was de theatertour een "kijk mij het eens goed gaan na onze breuk". Toen ik de afgelopen maand achter die dubbele agenda kwam, was ik een telefoontje verwijderd van het uitstellen van de tour, en OMG, wat viel er een last van me af. ( CHECK DE TICKETS HIER

 HET WORDT  GEWELDIG)

Ik zal deze theatertour rocken, maar wel met zuivere intenties en niet voorkomend uit de overdracht. Want ja, mijn ex stond voor mijn vader, de vader die me niet zag en die alle vrouwen belangrijker vond dan zijn eigen dochter, de vader die naar de paardrij juf keek in plaats van naar mij. "Papa, kijk mij, ik ben hier," en zo bouwde ik op dat verlangen mijn carrière en koos ik keer op keer de  mannen die op mijn vader leken.

SYSTEMISCHE WERKEN

Het is wat het is en ik heb mijn lot te dragen. Ondanks alles probeer ik te doen wat ik kan om het leven te verdragen. Ik ben dankbaar voor de prachtige sessie met Fellow (paard van de opleiding) die als een rots in de branding voor op de plek van mijn oma ging staan. Mijn oma was er altijd tijdens haar leven en zomaar was ik haar in het hier en nu vergeten, dankzij Fellow draag ik haar weer dichtbij en dat pakt niemand meer van mij af.

Ik dacht alles te weten maar kwam er dit jaar achter dat de kunst schuilt in het niet weten, dat alle schatten daar verborgen liggen. Waar ik tijdens mijn eerste observatiesessie met mijn toenmalige partner ongeduldig langs de kant stond met de gedachte: "SNAP JE NOG STEEDS NIET WAT ER GEBEURT?" begrijp ik nu dat ik het toen ook niet snapte. Dat ik volgens mijn perceptie wel dacht dat ik het snapte.

Dat was mijn agenda aan het werk om mijn waarheid te projecteren. Ik was voor de opleiding jaren bezig geweest om de redder los te laten en overtuigd dat dit ook daadwerkelijk was gebeurd. Mijn redder had zich misschien wel verplaatst van voorin de bus naar achter de chauffeur, maar zat nog lang niet achterin de bus. Tijd om haar nog een keer te onderzoeken en nu met nieuwe verkregen tools.

VOICE DIALOGUE

De redder zat de afgelopen jaren al niet meer achter het stuur in de bus, echter ontdekte ik dat ze nog wel dominant aanwezig was. Ze zat vlak achter de bestuurder, je weet wel, op dat eerste plekje waar niemand haar zag. Zo kon ze vaak ongemerkt toch haar gang gaan. Maar gelukkig waren er Wieke en Raymond, die niet veel woorden nodig hadden zodat mijn bewuste ego haar ineens zag staan en dacht: "Waar kom jij nu weer vandaan? Ik dacht dat ik jou al weg had gedaan!"

Zo gingen we de discussie aan:

"Lieve redder, wat is het in jou? Je weet toch dat ik zonder al dat gered ook van je hou? Eerst wilde ik redden om niet naar mezelf te kijken. Zolang het over de ander gaat, ben ik veilig. Veilig, waar gaat dit over? Over de pijn die dan haarzelf kan blijven zijn.

Maar dat hebben we de afgelopen jaren toch al opgeschoond, samen met de pijn? Wat is dat nu dan, dat je nog steeds stiekem de redder wilt zijn."

Daarvoor moest ik even diep graven: en toen kwam ik tot de conclusie dat ik niets waard ben als ik een ander niet kan behagen. Wie ben ik als ik niets inbreng? Wie ben ik als ik de rekeningen niet betaal? Wie ben ik als ik stop met zorgen? Wie ben ik nog naast de rest allemaal?

"Jij bent goed genoeg door te zorgen voor jezelf, laat anderen de bus besturen zodat jij achterin uit het raam kan turen."

Nu de redder achterin de bus zit, en mijn bewuste ego achter het stuur, gaan de coachingsessies steeds beter. Ik voel geen drang meer om iets te sturen of te duiden. Ik geniet enorm van de sessies en word met de dag trotser op mezelf. Vrijdag was ik met een vriendin in nood eten en kon ik oordeelloos waarnemen en had ik bewondering voor haar proces zonder te willen invullen of opdringen. Ik heb haar zelfs geen paardencoachsessie opgelegd.

 

 

Voor meer informatie over de retraites met paarden coaching klik hier

Voor de theater tickets klik hier

Voor de opleiding aan de Keulseweg klik hier

Terug naar blog